Op bezoek bij Felice
Dit “op bezoek bij” bracht ons naar de Sphiegelstraat in Utrecht en
wel naar de heer en mevrouw Romano.
Mevrouw Romano kennen we natuurlijk allemaal als een van de
dames die, gedurende de tentoonstelling, samen met Loes van
Zanten, achter de tafel van onze verloting de lootjes aan de man
brengt.
De vogels echter is een van de hobby’s van Felice en zoals
gebruikelijk stellen we aan hem de vraag “hoe ben jij met vogels in aanraking gekomen”.
Toen de zoon des huizes vijf of zes jaar was wilde hij graag een vogel.
Er werd een kooi gekocht en bij een bakker in de
Oudwijkerdwarsstraat werd een man kanarie gekocht, dit was een isabel, maar het ging toen nog niet om de specifieke kleur, meer om de vogel die ook nog kon fluiten.
Kort daarna werd er in de dierenspeciaalzaak aan de Bakkerstraat, in
het centrum van Utrecht, een oranje kleurige pop gekocht.
Deze pop ging bij de eerder genoemde man in de kooi in de
woonkamer, nestkasje er in, met als resultaat vier jonge vogels.
De interesse was gewekt en er werd gekeken bij eerder genoemde
dierenspeciaalzaak, er werd een span witte kanaries gekocht, de prijs
voor deze vogels was toen ƒ 30,00 per stuk.
Helaas ging de man na ± 3 dagen dood, Felice is echter pas in een
later stadium terug gegaan om te melden dat de man na 3 dagen al
dood was.
Na overleg kocht Felice toen een nieuwe man voor ƒ 20,00.
Wat toch wel even leuk is om te vermelden, voordat hij de vogel mee
nam werd er door de verkoper een bedrijfsstempel aan de onderkant
van de staart gezet.
En dan komt automatisch de vraag of Felice vroeger thuis al iets had
met vogels.
Dit beperkte zich toen tot het vangen van Putters die in grote getalen
rondom een haag coniferen vlogen en zich daarin nestelde.
Zoals hij nu zegt, kwajongens werk en alle jongens deden dit, naar
mate je ouder wordt doe je dit niet meer.
Op de vraag waar hij geboren was en zijn jeugd had doorgebracht
was het antwoord, Sicilië.
Op de vraag wat de reden was dat hij naar Nederland is gekomen is
het antwoord, werk.
Op enig moment waren er in een hotel in de buurt Hollanders die
werknemers zochten voor een fabriek in Holland.
Deze fabriek was de aluminium fabriek in Utrecht.
Felice toog naar het hotel en luisterde wat men te vertellen had, dit
was toch wel interessant en het gevolg was dat er een formulier werd
ingevuld en een contract ondertekend.
Met een groep van twintig man werd er vertrokken naar Holland,
met alleen een identiteitskaart, paspoort was niet nodig.
Eenmaal aangekomen in Utrecht gingen ze per taxi rechtstreeks naar
de fabriek.
Hierna werden ze ondergebracht in een pension aan de Oudegracht.
Met de bus ging men dan naar het werk, wennen was het toen dat als
je na het werk terug naar huis gaat de bus aan de andere kant van de
weg stopt.
Het was natuurlijk een hele omschakeling van het platteland op
Sicilië naar een drie ploegendienst, heel veel herrie en de taal niet
machtig te zijn naar Utrecht.
de groep van twintig personen hebben het er vier volgehouden,
waarvan Felice tot aan zijn pensionering.
In eerste instantie hield Felice Japanse Krielkippen, hij was toen lid
bij een kleindier vereniging in IJsselstein.
Het is dat hij de ruimte er niet voor heeft maar anders ging hij zeker weer krielkippen houden. Echter toen de buren last kregen van de haantjes heeft hij de kippen weg gedaan.
Terug naar de vogels, met de witte kanaries die hij inmiddels had is
hij gaan kweken en een hok achter in de tuin gebouwd. Dit hok was gedekt met plastic golfplaten waarin het kweken voorspoedig ging. Felice was toen geen lid van een vogelvereniging maar ging wel regelmatig naar tentoonstellingen kijken, ook bij onze vereniging. Hij bezocht ook regelmatig een vogelbeurs en mede hierdoor werd zijn interesse om meer over de kweek aan de weet te komen groter.
Toen hij gepensioneerd was is hij lid geworden bij onze vereniging en heeft hij de kweek met witte kanaries verder aangepakt.
Stuurde toen ook voor de eerste keer vogels in op onze tentoonstelling en bezocht de maandelijkse verenigingsavonden en kreeg contact met de overige leden, waaronder Bob Buiten en Andrie Thijssen, en verzamelde hij de nodige kennis. Deelnemen aan de tentoonstelling was best succesvol, behaalde toen redelijke punten en leerde dat hij voordat de vogels naar de tentoonstelling werden gebracht dat hij ze moest wassen.
Diegene die dit eerder deden of nog wel eens doen weten dat dit niet zo eenvoudig klinkt als het is.
Maar ook dit karwei kreeg Felice steeds beter onder knie, met als gevolg dat hij ook beter scoorde op de tentoonstellingen.
het bestaande hok werd afgebroken en daar kwam een nieuw hok voor in de plaats. In dit hok heeft hij nu een ruime vlucht en een twintigtal broedkooien. Nog steeds en uitsluitend met witte kanaries heeft hij een prima stam opgebouwd. Waarin heel af en toe iets word aangekocht voor de nodige bloedverversing en in een enkel geval wit met geel wordt gekweekt.
Op dit moment is Felice niet alleen lid bij onze vereniging maar ook in Nieuwegein en Houten.
Het afgelopen tentoonstellingsseizoen (2011) heeft hij ingezonden bij alle drie genoemde verenigingen met hele goede resultaten. Dat de resultaten goed waren bewijzen de vele gewonnen bekers en medailles wel.
Naast zijn vogels heeft hij ook nog een grote moestuin, waar je hem dagelijks aan kunt treffen.
Ook hier doet hij regelmatig mee aan “wedstrijden” waar hij ook
menig beker heeft gewonnen. We waren te gast bij een heel positie en enthousiaste vogelliefhebber die volop met zijn en onze hobby bezig is.
Onze laatste vraag is altijd “hoe beleef je onze vereniging en zou je iets veranderd willen zien”, het antwoord hier op was dat er niets veranderd hoeft te worden en dat hij het een gezellige vereniging vindt.
We waren te gast bij een heel positieve en enthousiaste vogelliefhebber.
